Język francuski

Wolter zachwycał się przejrzystością swojej ojczystej mowy. Le génie de notre langue est la clarté. Owszem, w języku francuskim dość łatwo się buduje logiczną, spójną, klarowną wypowiedź. Niejaki Désiré Nisard, dziewiętnastowieczny pisarz i krytyk literacki, twierdził, że język francuski najdokładniej oddaje ducha Francji. L’image la plus exacte de l’esprit français est la langue française elle-même. Jeśli miał na myśli racjonalizm – zgoda.  Choć ktoś, kto poległ na czasownikach nieregularnych, może być innego zdania. Pisarz i noblista, Anatole France, dostrzegł w języku, którym posługiwał się z taką maestrią, kobietę! I nic w tym dziwnego, francuszczyzna bowiem, jako spadkobierczyni łaciny, język – la langue – ma rodzaju żeńskiego. La langue française est une femme. Et cette femme est si belle, si fière, si modeste, si hardie, touchante, voluptueuse, chaste, noble, familière, folle, sage, qu’on l’aime de toute son âme, et qu’on n’est jamais tenté de lui être infidèle. Jaka jest więc ta kobieta? Zapomnijmy o klarowności, precyzji i racjonalizmie. Do głosu dochodzą uczucia. Anatole France widzi w niej piękno, dumę, skromność i zuchwałość, zmysłowość, czystość i szlachetność, mądrość i szaleństwo… Taką kobietę kocha się z całej duszy i nie sposób jej zdradzić. Dziś język mieszkańców kraju Kartezjusza, Napoleona, wina i serów, jest po prostu nośnikiem bogatej, wielobarwnej kultury, którą warto poznać w oryginale. Ciekawość frankofońskiego świata rozbudzi też na pewno dobry przekład literacki.

Zapraszamy na:

Proponujemy także:

Stawki za lekcje i tłumaczenia  uzgadniamy indywidualnie.

Komentowanie jest wyłączone.